Jak zaznaczyć swoje miejsce na ziemi? Jak przejść do historii? Co zrobić, by świat o nas pamiętał? Poszukując eliksiru młodości, stosując środki opóźniające efekty starzenia, poddając się ręce i skalpelowi chirurga oszukujemy czas. Ale czy dzięki temu dłużej będziemy podróżnikami na ziemi? Czy tak chcemy być zapamiętane?

Po kilku próbach komunikacji telefonicznej bez rezultatów, nareszcie oddzwonił do mnie mój syn Kasper. „O co ci chodzi, matka? Dlaczego się dobijasz, co się takiego stało?” „Nic się takiego nie stało, po prostu chciałam wymienić parę uwag, no i ustalić datę naszego spotkania.”

Taras bambusowej chatki, tropikalny deszczyk sobie plumka, tak powoli, jakby od niechcenia. Popijam filipiński rum o smaku mango (nie powiem, dobry), wokół bujna roślinność i lepkie powietrze. Tak lepkie, że aż skóra błyszczy od potu. Gapiąc się na palmę, zastanawiam się nad tym wszystkim. „To wszystko” – często tak mówimy. Wkurza mnie to wszystko, chciałbym zmienić to wszystko. No właśnie, chyba też bym chciała. Nie, bez chyba, na pewno bym chciała.

Choć Święto Kobiet wraz z upadkiem komuny miało zniknąć z naszego życia na zawsze, nic jednak na to nie wskazuje. Każdego roku, 8 marca, panowie, może czasem niechętnie, ale jednak, biegną po kwiaty do pobliskiej kwiaciarni, inni po czekoladki, a bardziej hojni – po pierścionek lub wisior z brylantem.

Być kobietą, być kobietą… Felieton Karoliny Nowakowskiej “… marzę ciągle będąc dzieckiem” . Któż z nas nie pamięta tej wyjątkowej kompozycji Włodzimierza Korcza, którą przepięknie wyśpiewała Alicja Majewska? Temat kobiecości jest motywem…

Nie będzie to powiastka dla mam o tym „Jak zmusić Małego Rycerza, żeby oderwał się od komputera”. Ani o tym, jak by tu wcisnąć talerzyk owsianki Naszemu Niejadkowi. Opowiem o chłopcu, który nie pomyślał, że dobrze jest nie chcieć.