Felietony

Jesienią i zimą zostaję zasypana żurnalami mód. Jest to ostatnia rzecz, jaka mnie interesuje, bo zaraziłam się od Agnieszki Osieckiej, która twierdziła, że „jest poza modą” i tego się trzymała. Chodziła w nieforemnych paltotach i niemodnych butach, a jej torebki…! Nic nie pomagały odzieżowe prezenty, chowała je do szafy. Nie pomagały błagania. Zawsze trochę przypominała stóg siana i tego się trzymała. Nie przeszkadzało jej być cudowną, oryginalną kobietą i poetką.

W jednym z wywiadów dziennikarka zapytała, kogo darzę większą sympatią – mężczyzn czy kobiety? Pytanie trudne, bo wynik rozkłada się po równo. Natomiast jest coś, czego nie znoszę. Tym czymś są żony. Wszystkie. Bez wyjątku. Mnie nie wykluczając. Ze szczególnym jednak wskazaniem na typowo polską małżonkę.

Raptem się okazało, że jestem gwiazdą. Znaczy, tak naprawdę, to jest to absolutna nieprawda, nie czuję się, nie jestem i nawet nie chcę być żadną gwiazdą, ale widać polskie społeczeństwo ma w obecnym momencie rozwoju absolutną potrzebę gwiazd, i wepchano mnie również na chwilę w te ramki.